Van de redactie
Doorgaans raken dichters geïnspireerd om een mooi gedicht te schrijven door hun omgeving bijvoorbeeld, door wat ze meemaken in het dagelijks leven, door de liefde, door de natuur, door de dood, door nieuw leven bij mens en dier, door de stand van de zon en de maan, door te reizen, door vrijheid, door van alles eigenlijk.
Magda Haan heeft het in haar covergedicht over goud en vestigt de aandacht op dit jubileumnummer. In dit vijftigste nummer van het tijdschrift o-o-go, schrijven De Reizende Dichters gedichten naar aanleiding van gedichten van andere dichters, waarbij ze door hun woorden geraakt worden, om er zodoende zelf een nieuwe kijk op te geven.
Mieke van den Tol schrijft over een hond en een vogel op de woorden van Guido Gazelle. Jan van Heest inspireerde Frouke Bienefelt over het streekziekenhuis, wat zo waardevol is voor de bewoners. Gastschrijfster Sterre van Resum praat over de nacht van Els, waar Paul van Ostaijen het heeft over de dag van Marc. Snapt u het nog? Ik niet. U zou het eerst moeten lezen om het te begrijpen! Wellicht nog meer mysterieus is het gedicht van Magda Haan die iets op de woorden maakte van Jan Campert: We zoeken bloeiende eilanden die nog niet bestaan… Maanlicht van Marie Boddaert inspireerde Anneke de Klerk met o.a. ‘Het zilvert in haar hoofd’. Tussen de gedichten door aandacht voor het nieuwe boek van gastschrijver Frank Mommersteeg, ‘Als in een dubbele spiegel. Proeven van literatuur’. Anne Hanse heeft zelfgekozen woorden op het gedicht van Betje Wolff en Aagje Deken. Aan het strand vult het gedicht van Jana Bakelaar en dat van Jolanda Holleman, grote fan van Jana. Jouw ogen van Niels Snoek gaat over de eerste aanblik van Jacques Perk. John McCrae inspireerde Greta Lugtmeier over In Vlaanderens velden. Hendrik Marsman schrijft over Denkend aan Holland en ook Catherine van Vliet schrijft daarover in haar eigen woorden. Frederik Willem van Eeden inspireerde Marian Kortekaas met maanlicht.
Nog even dit: Bij nummer 1 van tijdschrift o-o-go werd een sprong in het diepe gemaakt. Bij nummer 25 kwamen we half boven water. En nu bij het gouden nummer 50 aanbeland, zitten we op het droge en ik hoop dat we er de komende jaargangen nog verder op vooruitgaan met het eren van de Nederlandse poëzie!
Cora de Boed