Van de redactie
‘Dichten bij dingen’. Wat moeten we ons daarbij voorstellen als je zoiets leest. Dat kan van alles zijn. Om maar meteen to-the- point te komen: De Reizende Dichters hebben gedichten gemaakt bij voorwerpen in het Streekmuseum te Sommelsdijk die in vroeger tijden in het dagelijks leven gebruikt werden of van personen, die laten zien hoe de huiskamer, de dampige bedstee waar pa en moe sliepen met hun baby in de kribbe, het winkeltje met weegschaal en glazen stolpflessen vol met snoep en zuurstokken, de smederij, de fraaie koets, de vissersschepen, de veerpont, het schoolklasje, het koeienwachtertje die je buiten aan de dijk kon vinden met een stel koeien, waar hij op paste. Veel kinderen gingen na een korte schoolperiode werken op het land, of werden koeienwachter, want in arme, vaak grote gezinnen, moest geld op de plank komen. Dus kinderen hadden weinig keus om verder te studeren, op een enkeling na. Dat waren meestal kinderen van mensen die het ‘goed’ hadden.
Het mooie van ‘Dichten bij dingen’ is dat er op voorwerpen een speciaal licht wordt geworpen door een groot aantal dichters. Dan kijk je er vanzelf anders naar. Het geeft wellicht ook een diepere betekenis, of het wordt juist luchtig beschreven. Je kunt bij een bezoek vanzelfsprekend in een andere wereld belanden, het leven van Flakkee van vroeger. Voor het gouden randje rondom deze voorwerpen en gedichten zorgden Magda Korthals-Baris en Leendert Verkerke van de zestigjarige Fotoclub De Rarekiek. En heel erg knap: Manouk van Eesteren ontwikkelde een app. Daarbij is het de bedoeling dat je, wanneer je met je mobiele telefoon op het gedicht wijst, extra informatie krijgt. Bijvoorbeeld een extra foto, een verwijzing naar een website, maar ook een opdracht zoals het maken van een foto en deze op Facebook plaatsen of een vraag over spreekwoorden.
Cora de Boed